U ovom radu ispitivana je produktivnost heljde u zavisnosti od lokaliteta gajenja, prvenstveno nadmorske visine, kao i od primene mikrobioloških đubriva i oplemenjivača zemljišta. Ogledi su izvedeni tokom 2009. i 2010. godine na dva lokaliteta: u ravničarskom lokalitetu Valjeva (u 2009. godini, selo Jasenica koje se nalazi na 300 m nadmorske visine i u 2010. godini, selo Jovanja na 160 m nadmorske visine) i brdsko-planinskom lokalitetu Nova Varoš (selo Radijevići, na 1.065 m nadmorske visine). Zemljište na oglednim parcelama u oba lokaliteta je bilo kisele hemijske reakcije, sa 3‒5% humusa, slabo obezbeđeno pristupačnim fosforom i dobro obezbeđeno kalijumom. U okviru cilja ispitivanja, u četiri ponavljanja, na ispitivanim lokalitetima primenjena su mikrobiološka đubriva Baktofil i Slavol neposredno pred setvu, samostalno ili u kombinaciji sa oplemenjivačima zemljišta (hidrogel i zeolit). Polovina svake elementarne parcele bila je prihranjena folijarno, mikrobiološkim đubrivom, Slavolom u koncentraciji od 50 ml na 10 l vode. U odnosu na kontrolnu varijantu (bez primene đubriva), u svim varijantama đubrenja sa prihranjivanjem su dobijeni veći prinosi zrna. Značajno veći prinosi zrna heljde su dobijeni na prvom lokalitetu, posebno u varijanti kombinovane primene Slavola i oplemenjivača zemljišta hidrogel.